Ιουλία Ιωάννου στο AgrinioTimes.gr: «Είμαι μέσα στα βιώματα των ηρώων μου»
Αν με ρωτήσει κάποιος για ποιο πράγμα αισθάνεσαι περήφανη από όσα έχεις κάνει στη ζωή σου -πέρα από την οικογένειά μου- θα απαντήσω αυτό ακριβώς: Ότι κάθισα μπροστά σε μια λευκή σελίδα στον υπολογιστή και ήταν λες και τα συσσωρευμένα συναισθήματα και οι εμπειρίες μιας ολόκληρης ζωής με οδηγούσαν στο να γράψω την πρώτη μου ιστορία. Άδειασα από μέσα μου εικόνες, σκέψεις, αλήθειες κρυμμένες, απώλειες αγαπημένων προσώπων, άφησα τη φαντασία μου ελεύθερη και έγραφα χωρίς σταματημό.
Ήταν μόλις έξι χρόνια πριν, όταν γνωρίσαμε την Έλενα, την ηρωίδα του πρώτου βιβλίου της Ιουλίας Ιωάννου, και την ακολουθήσαμε σ’ ένα ταξίδι λύτρωσης και επιστροφής στη ζωή, γεμάτο πικρές και γλυκές αναμνήσεις, νέες προσδοκίες και ανομολόγητα όνειρα. Σήμερα, μετά από μια εντυπωσιακή συγγραφική πορεία και έχοντας ήδη στη βιβλιοθήκη της τέσσερα δικά της αξιόλογα μυθιστορήματα, η Ιουλία Ιωάννου έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του κοινού ως μια καταξιωμένη, εμπνευσμένη συγγραφέας, η οποία έχει πολλά ακόμη να αφηγηθεί για ήρωες και καταστάσεις που συγκινούν τους αναγνώστες και κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον τους μέχρι και την τελευταία σελίδα των βιβλίων της.
Στο πλαίσιο της «Συνέντευξης της Δευτέρας», είχα τη χαρά να μιλήσω και να γνωρίσω καλύτερα την αγαπημένη συγγραφέα και να διακρίνω τη μεγάλη της αγάπη για τη λογοτεχνία, το πάθος της για τη συγγραφή και την αμεσότητα και τη ζωντάνια που τη χαρακτηρίζει ως άνθρωπο και η οποία αποτυπώνεται στα έργα της.
Συνέντευξη στη Νάντια Μπούτα
Η Ιουλία Ιωάννου γεννήθηκε και ζει στο Αγρίνιο. Έχει σπουδάσει Οπτικός και για αρκετά χρόνια δούλεψε στον ιδιωτικό τομέα.
Το 2015 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα» και το 2016 οι «Απώλειες» (από τις Εκδόσεις Λιβάνη). Ακολούθησαν τα «Ασημένια μάτια» (Εκδόσεις Πνοή) το 2017 και τα «Μετέωρα Μυστικά» (Εκδόσεις Ωκεανίδα) το 2019.
Από το 2009 είναι διαχειρίστρια της ιστοσελίδας www.vivlio-life.gr, όπου δημοσιεύονται βιβλιοκριτικές, συνεντεύξεις, δελτία τύπου για ενημέρωση επερχόμενων εκδηλώσεων και παρουσίαση νέων εκδόσεων από τους εκδοτικούς οίκους της χώρας.
Είναι παντρεμένη με τον αθλητικογράφο Χρήστο Στούμπο και μητέρα τριών παιδιών.
Κυρία Ιωάννου, ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες είχε πει ότι πάντα φανταζόταν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης. Κατά πόσο μοιάζει ο δικός σας παράδεισος με αυτόν του διάσημου Αργεντινού συγγραφέα;
Ο Κικέρων επίσης είχε πει, ότι αν έχεις έναν κήπο και μια βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται. Ναι, κατά κάποιον τρόπο ο δικός μου παράδεισος είναι συμπληρωμένος και με κήπο και με βιβλιοθήκη και κυρίως με αγάπη! Περιτριγυρίζομαι από πολλά δέντρα και λουλούδια μέσα στον κήπο μου, το σπίτι μου είναι μια τεράστια βιβλιοθήκη και αισθάνομαι ευτυχής που έχω την οικογένειά μου δίπλα μου, έχουμε την υγεία μας και μεγαλώνουμε απολαμβάνοντας την γαλήνη που μας παρέχει η καθαρή συνείδηση, ότι βαδίσαμε ως τώρα στη ζωή μας με γνώμονα την ειλικρίνεια, την αμοιβαία εκτίμηση και την ανιδιοτελή αγάπη προς τους συνανθρώπους μας. Έτσι μεγάλωσα τα παιδιά μου και εύχομαι να μεγαλώσουν έτσι και τα εγγόνια μου!
Παρακολουθώντας την συγγραφική σας πορεία και την ενασχόλησή σας με το βιβλίο γενικότερα, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, θα έλεγε κανείς ότι για πολλά χρόνια «συλλέγατε» εικόνες, σκέψεις, συναισθήματα, μέχρι τη στιγμή που όλα αυτά θα έβρισκαν τον τρόπο να «εκτονωθούν» και να αποτυπωθούν στις σελίδες των βιβλίων σας.
Ισχύει αυτό; Πώς άρχισε η σχέση σας με τη συγγραφή και ποια εσωτερική σας ανάγκη εκφράζει;
Έτσι είναι. Αισθάνομαι ότι έπρεπε να έρθει η κατάλληλη στιγμή ώστε να ξεπεράσω όλα τα εμπόδια που έθετα ως τότε στον εαυτό μου και να κάνω αυτό που πραγματικά λαχταρούσα, να γράψω ένα βιβλίο, όπως έλεγα από μικρή. Βέβαια τα τελευταία έξι χρόνια κατάφερα να γράψω πέντε βιβλία και όχι ένα, να γράψω σκέψεις για εκατοντάδες άλλα και γενικά να είναι η κύρια απασχόλησή μου, να γίνει η καθημερινή ανάσα μου το να περιστοιχίζομαι από βιβλία.
Γενικά είμαι ένας άνθρωπος που με ό,τι καταπιάνομαι δίνομαι με πάθος. Πέρασα από πολλά στάδια, από επαγγελματικές εμπειρίες, από συναναστροφή με πάρα πολλούς ανθρώπους ώσπου έφτασε η στιγμή που αποφάσισα να τα εγκαταλείψω όλα και να κάνω μια καινούρια αρχή. Δεν το μετάνιωσα ποτέ.
Αν με ρωτήσει κάποιος για ποιο πράγμα αισθάνεσαι περήφανη από όσα έχεις κάνει στη ζωή σου -πέρα από την οικογένειά μου- θα απαντήσω αυτό ακριβώς: Ότι κάθισα μπροστά σε μια λευκή σελίδα στον υπολογιστή και ήταν λες και τα συσσωρευμένα συναισθήματα και οι εμπειρίες μιας ολόκληρης ζωής με οδηγούσαν στο να γράψω την πρώτη μου ιστορία. Άδειασα από μέσα μου εικόνες, σκέψεις, αλήθειες κρυμμένες, απώλειες αγαπημένων προσώπων, άφησα τη φαντασία μου ελεύθερη και έγραφα χωρίς σταματημό.
Πώς «γεννήθηκαν» οι ήρωες των βιβλίων σας; Υπάρχουν κάποια βιωματικά στοιχεία στις αφηγήσεις σας;
«Όποιος συγγραφέας δεν εξομολογείται, ψεύδεται…» έλεγε ο Μενέλαος Λουντέμης και το πιστεύω ακράδαντα. Τουλάχιστον στην αρχή, στα πρώτα βήματα, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί προσωπικά του βιώματα, καλυμμένα πίσω από τους ήρωές του ή εμπεριέχει στις ιστορίες του γεγονότα και καταστάσεις από όσα έχει βιώσει ή αντιληφθεί σε άλλους γύρω του.
Ειδικά στα δύο πρώτα βιβλία μου λοιπόν, «είμαι» μέσα στα βιώματα των ηρώων μου, ήταν αναπόφευκτο. Ήταν η ψυχοθεραπεία μου, αυτό που με βοήθησε να αδειάσω από μέσα μου όσα κρατούσα γερά φυλαγμένα και με πλήγωναν, με γύριζαν πίσω σε άσχημες καταστάσεις, οπότε ναι, έντυσα τις ιστορίες μου με όσα ήθελα να μοιραστώ με τους αναγνώστες μου και ήταν πάρα πολλοί εκείνοι που μου είπαν ότι είχαν ζήσει παρόμοιες καταστάσεις, ότι ταυτίστηκαν κατά κάποιον τρόπο με τους ήρωές μου.
Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που ωθεί έναν άνθρωπο να θέλει να μοιραστεί τις σκέψεις του με άλλους ανθρώπους; Πώς θα χαρακτηρίζατε τη σχέση συγγραφέα – αναγνώστη;
Αρχικά είναι η εσωτερική ανάγκη να εκφράσεις τις σκέψεις σου, να τις δεις με άλλο μάτι, σαν να τις έχει ζήσει τις καταστάσεις που περιγράφεις κάποιος άλλος.
Μετά έρχεται η φαντασία να συμπληρώσει τα κενά, οι ήρωές σου αυτονομούνται, γεννιούνται κι άλλοι χωρίς να το καταλάβεις, ζητούν χώρο να εκφραστούν και πάει λέγοντας.
Όταν λοιπόν ο αναγνώστης που έχει διαβάσει την ιστορία σου βρίσκει και δικά του στοιχεία αντίστοιχα, όταν αναγνωρίζει σε έναν ήρωα τον ίδιο του τον εαυτό, είναι σαν να συμπάσχει μαζί του, σαν να απελευθερώνεται και ο ίδιος και είναι σπουδαίο πράγμα να σου γράφουν ότι άγγιξαν ένα κομμάτι του αυτά που μοιράστηκες μαζί τους. Είναι μαγική η αλληλεπίδραση!
Νιώθετε πως μέσα από τα έργα σας περνούν κάποια μηνύματα στους αναγνώστες σας ή προβάλλονται κάποιες αξίες;
Ανέκαθεν οι άνθρωποι έβρισκαν καταφύγιο στις λέξεις, εξέφραζαν τον εσωτερικό τους κόσμο, γιατί μην ξεχνάμε ότι τα γραπτά μένουν. Οι λέξεις που ειπώθηκαν απλά, ίσως ξεχαστούν, όμως αν τις γράψεις, τις κρατάς και ανατρέχεις σε αυτές για να βρεις ίσως τη λύση σε ό,τι σε απασχολεί.
Δεν ξέρω αν μέσα από τα δικά μου βιβλία κατάφερα να περάσω κάποια μηνύματα, άλλωστε δεν ήταν εξ αρχής αυτός ο στόχος μου. Όμως οι αξίες με τις οποίες μεγάλωσα, οι αξίες με τις οποίες πορεύτηκα και έγινα αυτό που είμαι σήμερα, φαίνονται μέσα στις ιστορίες μου, φωτογραφίζουν λίγο ως πολύ την προσωπικότητά μου.
Ο σύγχρονος άνθρωπος σέβεται αυτές τις θεμελιώδεις αξίες;
Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι σέβονται τις πανανθρώπινες αξίες, όπως είναι η ειλικρίνεια, η εκτίμηση, η αλήθεια. Κι αυτό θέλω να μένει στον αναγνώστη των βιβλίων μου, ότι οι πραγματικές αξίες δεν χάνονται, ούτε θα χαθούν ποτέ όσο και αν η σύγχρονη εποχή μας έχει απομακρύνει και αποξενώσει. Το να νοιάζεσαι για τον συνάνθρωπο και τις δυσκολίες που περνάει, μας χαρακτηρίζει άλλωστε και ως λαό.
Ξεχωρίζετε κάποιο από τα βιβλία σας; Ποιο είναι το αγαπημένο σας;
Είναι σαν να με ρωτάτε αν ξεχωρίζω κάποιο από τα τρία μου παιδιά. Το καθένα, λοιπόν, έχει για μένα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και αναδεικνύει και το πώς ήμουν, σε τι συναισθηματική κατάσταση βρισκόμουν όταν το έγραφα.
Απλά, πιστεύω ότι όσο περισσότερο γράφω, τόσο πιο προσεχτική γίνομαι και ειδικά στο επόμενο βιβλίο μου που θα κυκλοφορήσει σε λίγους μήνες, κατάφερα να ασχοληθώ με μια εντελώς διαφορετική θεματολογία, να δώσω μια διαφορετική διάσταση σε θέματα που απασχολούν και εμένα, αλλά και τον άνθρωπο γενικά, από γενέσεως του κόσμου.
Πιστεύετε ότι αυτή η μεγάλη τεχνολογική εξέλιξη που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στη ζωή μας έχει απομακρύνει τον άνθρωπο από το βιβλίο;
Σίγουρα στις μέρες μας υπάρχουν τόσα πολλά μέσα ώστε κάποιος να διοχετεύσει τον ελεύθερο χρόνο του, ώστε να μην του φτάνουν οι ώρες για να δει και να παρακολουθήσει όσα τον ενδιαφέρουν.
Όμως ως φανατική αναγνώστρια, θέλω να πιστεύω ότι πάντα θα υπάρχουν κι εκείνοι οι λίγοι, οι λάτρεις των βιβλίων και ότι θα ακολουθήσουν κι άλλοι, ότι δεν θα χαθεί ποτέ η μαγεία του να κρατάς στα χέρια σου ένα βιβλίο και να ταξιδεύεις όπου θες εσύ, να είσαι ο σκηνοθέτης και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας ταυτόχρονα.
Από την επαφή σας, όχι μόνο με τη συγγραφή, αλλά και με το βιβλίο γενικότερα, τι είδους βιβλία πιστεύετε πως προτιμούν οι Έλληνες σήμερα;
Δυστυχώς, η σημερινή εποχή κατακλύζεται από υπερπληροφόρηση, από το δήθεν, από το υπερτιμημένο, από το ποιο όνομα πουλάει, άσχετα αν αξίζει. Μέσα από τη σελίδα μου (σ.σ. www.vivlio-life.gr) έχω ανακαλύψει πραγματικά διαμάντια, συγγραφείς που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί αλλά γράφουν πολύ αξιόλογα βιβλία. Δεν νομίζω όμως ότι όλοι όσοι καυχιούνται ότι έχουν άπειρα βιβλία στις βιβλιοθήκες τους, τα έχουν διαβάσει κιόλας. Οι συστηματικοί αναγνώστες είναι λίγοι, και όσο περνούν τα χρόνια λιγοστεύουν.
Σίγουρα προτιμούν ιστορικά βιβλία, τα οποία κατέχουν νομίζω και την πρώτη θέση, τα ψυχολογικά θρίλερ, τα αστυνομικά μυθιστορήματα και φυσικά τα κοινωνικά. Όμως ο καθένας είναι ξεχωριστή περίπτωση, υπάρχουν αναγνώστες που διαβάζουν όλα τα είδη και κάποιοι που είναι κολλημένοι με ένα συγκεκριμένο είδος. Δεν είμαι η κατάλληλη ώστε να κατατάξω κανέναν, ούτε φυσικά να κρίνω τις επιλογές του καθενός.
Θέλω να μου πείτε περισσότερα πράγματα για την ιστοσελίδα σας www.vivlio-life.gr…
Το www.vivlio-life.gr δημιουργήθηκε στο τέλος του 2009 ως agrinio–life και τα πρώτα χρόνια είχε πιο γενική θεματολογία. Από το 2012 και μετά διαχειρίζομαι πλήρως τη σελίδα και κατέληξα σε αυτό που αγαπώ περισσότερο, το πολιτιστικό κομμάτι και φυσικά τα βιβλία. Έτσι ξεκίνησα κι εγώ τη συγγραφική μου πορεία. Στην αρχή έγραφα μικρές ιστορίες και τις δημοσίευα, έκανα συνεντεύξεις και διάβαζα βιβλία για να γράψω τις σκέψεις μου.
Σταδιακά μπήκαν και συνεργάτες όπου δημοσιεύουν κριτικές, συνεντεύξεις με πάρα πολλούς συγγραφείς, τις νέες κυκλοφορίες από τους εκδοτικούς οίκους της χώρας, παρουσιάσεις, διαγωνισμούς και πολλά άλλα.
Είναι για μένα το μέσο με το οποίο επικοινωνώ με τους αναγνώστες, με όσους λατρεύουν το βιβλίο όπως εγώ και για τους συγγραφείς που έχουν ένα βήμα να δείξουν τη δουλειά τους.
Ασχολήθηκα επίσης και με μια διαδικτυακή εκπομπή με τον τίτλο «Ξεφυλλίζοντας στον αέρα», όπου μέσα από το www.vivlio-life.gr και για τρεις σεζόν έκανα συνεντεύξεις με σπουδαίους ανθρώπους των γραμμάτων, γνώρισα αξιόλογους συγγραφείς και ήταν ένα πολύ δημιουργικό κομμάτι της ζωής μου, το οποίο ίσως επαναλάβω στο μέλλον.
Πείτε μου κάποια πράγματα για την οικογένειά σας…
Με το σύζυγό μου είμαστε μαζί από το 1987, περισσότερη από τη μισή μου ζωή, μαζί μεγαλώσαμε, πορευτήκαμε όμορφα και με αμοιβαία εκτίμηση και αγάπη.
Έχουμε τρία παιδιά, τη μεγάλη μου κόρη τη Δήμητρα που μας χάρισε και δύο αξιολάτρευτα εγγόνια και είναι η πιο συναρπαστική εμπειρία της μέχρι τώρα ζωής μου!
Την Κλεοπάτρα, τη μουσικό της οικογένειας, η οποία ασχολείται με την κλασική κιθάρα και το τραγούδι, πρόσφατα μάλιστα δημοσίευσε και το πρώτο ολοκληρωμένο δικό της τραγούδι, στο οποίο έγραψε τους στίχους, τη μουσική και το ερμηνεύει. (σ.σ. Το τραγούδι της Κλεοπάτρας Στούμπου ΕΔΩ).
Και ο Βενιαμίν της οικογένειας, ο Σωτήρης που πηγαίνει στη Δευτέρα Γυμνασίου.
Η οικογένειά μου είναι το καταφύγιό μου. Είχα την ατυχία να χάσω πολύ νέους τους γονείς μου, αλλά στάθηκα πολύ τυχερή γιατί βρήκα μια οικογένεια (τα πεθερικά μου) που με αγκάλιασε, με βοήθησε όταν δούλευα για πολλά χρόνια και είχα και τα κορίτσια μου μικρά. Γενικά αισθάνομαι πλήρης σε αυτό το κομμάτι και ευχή μου είναι να γεράσουμε μαζί, να είμαστε υγιείς και να απολαμβάνουμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Πόσο εύκολο είναι για μια γυναίκα να συνδυάσει οικογενειακή ζωή και καριέρα;
Στη σημερινή εποχή είναι αναπόφευκτο για μια γυναίκα που αποφασίζει να κάνει οικογένεια και συγχρόνως να δουλεύει, άσχετα σε ποιον τομέα, να μην τα συνδυάζει και μάλιστα πολύ καλά. Φυσικά χάνεις το να μεγαλώσεις η ίδια τα παιδιά σου, καθώς είτε θα μεγαλώσουν με τη γιαγιά είτε θα τα εμπιστευτείς σε παιδικούς σταθμούς, όμως αν κάποιος θέλει όλα μπορεί να τα προλάβει. Το νόμισμα έχει δύο όψεις και σίγουρα κάπου χάνεις και κάπου κερδίζεις, είναι λίγες οι περιπτώσεις που η ζυγαριά δεν θα γείρει περισσότερο προς μία κατεύθυνση. Με υπομονή όμως, με αλληλοκατανόηση με το σύντροφό σου, με σεβασμό και αγάπη, πετυχαίνεις το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Μεγάλωσα δύο παιδιά δουλεύοντας πρωί και απόγευμα και ακόμη και όταν γεννήθηκε ο γιος μου (ο οποίος έχει μεγάλη διαφορά με τις αδελφές του) και για αρκετά χρόνια, κατάφερα να τα συνδυάσω όσο καλύτερα μπορούσα.
Τα τελευταία χρόνια όμως δεν εργάζομαι κάπου, ό,τι κάνω γίνεται από το σπίτι, η διαχείριση της σελίδας, η συγγραφή των βιβλίων που ούτως ή άλλως χρειάζεται να τους αφήσεις όλους και όλα απέξω και να συγκεντρωθείς, να δώσεις το εκατό τοις εκατό του εαυτού σου, του χρόνου σου. Απλά όσο μεγαλώνουμε, τόσο οι αντοχές μας μικραίνουν…
Πόσο άλλαξε τη ζωή σας ο ερχομός των εγγονών σας;
Είναι η ωραιότερη εμπειρία της ζωής μου, είναι η χαρά και ο προορισμός του ανθρώπου. Βέβαια εμείς μέσα σε ένα χρόνο αποκτήσαμε δύο εγγόνια και δεν προλάβαμε να χαρούμε τον μεγάλο μας (ο Μάριος είναι 18 μηνών) και ήρθε και ο μπέμπης μας (ο Πάρης είναι 6 μηνών) και ξαναζήσαμε σε επανάληψη όλα τα στάδια.
Καθώς δεν έζησα τα παιδιά μου μωρά, από ενός μήνα τα άφηνα στην πεθερά μου γιατί εργαζόμουν, τώρα είναι η πρώτη φορά που απολαμβάνω την κάθε μέρα τους, τα πρώτα λογάκια, τα πρώτα βήματα, το να βλέπεις έναν άνθρωπο να μεγαλώνει, πόσο μάλλον όταν προέρχεται από το ίδιο σου το παιδί! Κάθε σκέψη μου πια, κάθε έννοια μου είναι για αυτά τα μωρά, μη σας πω περισσότερο και από τα παιδιά μου.
Περιμένω πώς και πώς πότε θα τα δω, θέλω να ακούω την παραμικρή λεπτομέρεια από την κόρη μου για το τι έκαναν, τι νέα κουβέντα είπε ο μεγάλος, τι έφαγαν, πώς κοιμήθηκαν. Νομίζω ότι είμαι περισσότερο χαζογιαγιά από ό,τι ήμουν ως χαζομαμά.
Πώς περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας; Υπάρχουν κάποιες δραστηριότητες με τις οποίες θα θέλατε να ασχοληθείτε;
Στη διάρκεια της καραντίνας, επειδή δεν είμαι καθημερινά με τα εγγόνια μου όπως πριν, ο χρόνος περνάει πιο αργά, με δουλειές του σπιτιού και φυσικά με πολύ διάβασμα. Δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ με δραστηριότητες που αγαπούσα πιο παλιά, όπως το περπάτημα, να πάω να δω μια ταινία στο σινεμά, να συναντηθώ με φίλους, να κάνω ένα ταξίδι. Ίσως φταίει ότι κατακλυζόμαστε από φόβο και όλο αυτό που βιώνουμε μας έχει επηρεάσει όλους, η κανονικότητα του καθενός έχει αλλάξει, οι συναναστροφές είναι δύσκολες.
Εύχομαι να επανέλθουμε σε μια φυσιολογική ζωή, να δώσουμε αξία στα απλά πράγματα που έχουν όμως μέγιστη σημασία για την ψυχική μας υγεία.
Τι να περιμένουμε από την Ιουλία Ιωάννου στο μέλλον;
Αυτό που σίγουρα θα περιμένετε είναι γύρω στον Απρίλιο την έκδοση του πέμπτου μου βιβλίου με τίτλο «(Παλέρμο Σέριφος) Πέρα από την αιωνιότητα», ένα βιβλίο που αγαπώ πολύ, και το επόμενο διάστημα θα αποκαλύψω περισσότερες λεπτομέρειες.
Για μετά δεν γνωρίζω τίποτε, δεν κάνω μεγάλα σχέδια, ευελπιστώ να ξεπεράσει η ανθρωπότητα την πανδημία και όσο γίνεται με λιγότερες απώλειες να πορευτούμε στο μέλλον.
Το τι επιφυλάσσει στον καθένα μας το αύριο είναι άγνωστο, να έχουμε την υγειά μας, τους ανθρώπους που αγαπάμε κοντά μας και να έχουμε πίστη και δύναμη ότι κάτι καλύτερο θα ξημερώσει…
Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, Νάντια, για την όμορφη συνομιλία μας και εύχομαι να συνεχίσεις να κάνεις ό,τι αγαπάς στη ζωή σου.
Συνέντευξη: Νάντια Μπούτα
«Agrinio365» Media Group | AgrinioTimes.gr – Antenna-Star.gr